Więc zdecydowałeś się zrobić sobie przerwę od alkoholu. Jak ją wykorzystasz? Może będziesz więcej czytał? Oto kilka naszych propozycji na pierwsze trzydzieści dni abstynencji. Jedna książka na tydzień – każdy kto lubi książki, powinien dać radę. Wiele mrocznych historii w alkoholowych oparach, ale podpartych poczuciem humoru (gorzkim i wisielczym, ale jednak). Parę mądrych myśli i pozytywnych przesłań. Refleksja na temat życia, jego celów, założeń, pragnień sensu. Jesteś gotowy podjąć to wyzwanie?
Charles Bukowski, Listonosz
Charles Bukowski to naczelny alkoholik literatury – zachlewający pałę regularnie i dumny ze swojego pijackiego życia. Cała jego twórczość unosi się w oparach alkoholu. „Listonosz” nie jest wyjątkiem. Rzecz opiera się na biografii pisarza, który swego czasu pracował w pocie czoła jako listonosz i nienawidził swojej żmudnego zajęcia. Smutna codzienność nie do zniesienia opowiedziana jest tu znad szklanki whisky, bez niej przecież nie da się przetrwać ani jednego dnia. Cierpki humor i wątki niemalże sensacyjne sprawiają, że powieść czyta się lekko. Po jej lekturze pozostaje jednak ciężka refleksja na temat życia i picia.
Joseph Campbell, Potęga mitu
Niektórzy twierdzą, że to najmądrzejsza książka, jaką w życiu czytali. Składa się ona na zapis rozmów wybitnego antropologa i religioznawcy, Josepha Campbella z dziennikarzem – panowie rozmawiali w dość klimatycznej miejscówce, bo na ranczu samego George’a Lucasa, ojca „Gwiezdnych wojen”. Książka oscyluje wokół wielu nauk, od antropologii, poprzez historię, a nawet biologię, po czysty humanitaryzm. Tematy tu podniesione to między innymi miłość, bohaterstwo czy pragnienie wolności. Stąd wysuwają się tezy o przyczynach braku umiejętności współczesnego człowieka, by żyć w zgodzie ze społeczeństwem, a przede wszystkim – w zgodzie ze samym sobą. Co to ma wspólnego z piciem? Bardzo dużo i niewiele zarazem. Erudycyjna dyskusja na temat współczesnych wartości i archetypów pokazuje, że błahe problemy wyjęte z naszej codzienności wcale nie są wyjątkowe. Są bowiem stare jak ludzkość. To podtrzymuje na duchu.
Augusten Burroughs, Spragniony
Nie chce ci się robić odwyku, a czujesz, że powinieneś? To może przeczytasz o jednym z nich? Oto mamy bowiem książkę o alkoholiku. Alkoholik ten na pierwszy rzut oka wydaje się całkiem normalny. Dwadzieścia parę lat, elegancki garnitur, dobra praca w reklamie. Lubi chodzić do baru. Tyle że szybko stamtąd nie wraca. Nasz alkoholik nie potrafi bowiem skończyć na dwunastu drinkach i wrócić jak człowiek do domu. Picie przenika do jego życia, do kariery zawodowej, do wszystkich dziedzin codzienności, niby nie mających z nim nic wspólnego. I jest to doświadczenie bolesne. Trudno ukryć gorzką prawdę, nawet gorzkie poczucie humoru nie pomaga. Niewygodna, trafiająca w punkt i bardzo dobra książka.
Jim Carroll, Przetrwać w Nowym Jorku
Fragmenty tej prozy były publikowane w latach siedemdziesiątych na łamach „The Paris Review". I wzbudziły sensację. Rzecz opowiada o nastoletnim koszykarzu, który stacza się i zaczyna żyć na ulicach Nowego Jorku jak hippis. Zapisuje wspomnienia, które złożą się na wstrząsającą opowieść z czasów szkoły w oparach narkotyków, przestępstw, przypadkowego seksu, heroinowego cugu. Bohater wkrótce będzie chciał uciec z tego brudnego świata. Na nowo będzie pragnął czegoś czystego. Mocna rzecz, czyta się łatwo, ale wnioski są trudne. Powieść sfilmowano w 1995 roku. W głównych rolach zobaczyliśmy młodego Leonardo DiCaprio i Marka Wahlberga.
