Co czytać, gdy trzeźwiejesz? - książki dobre na abstynencję

Więc zdecydowałeś się zrobić sobie przerwę od alkoholu. Jak ją wykorzystasz? Może będziesz więcej czytał? Oto kilka naszych propozycji na pierwsze trzydzieści dni abstynencji. Jedna książka na tydzień – każdy kto lubi książki, powinien dać radę. Wiele mrocznych historii w alkoholowych oparach, ale podpartych poczuciem humoru (gorzkim i wisielczym, ale jednak). Parę mądrych myśli i pozytywnych przesłań. Refleksja na temat życia, jego celów, założeń, pragnień sensu. Jesteś gotowy podjąć to wyzwanie?
Charles Bukowski, Listonosz Charles Bukowski to naczelny alkoholik literatury – zachlewający pałę regularnie i dumny ze swojego pijackiego życia. Cała jego twórczość unosi się w oparach alkoholu. „Listonosz” nie jest wyjątkiem. Rzecz opiera się na biografii pisarza, który swego czasu pracował w pocie czoła jako listonosz i nienawidził swojej żmudnego zajęcia. Smutna codzienność nie do zniesienia opowiedziana jest tu znad szklanki whisky, bez niej przecież nie da się przetrwać ani jednego dnia. Cierpki humor i wątki niemalże sensacyjne sprawiają, że powieść czyta się lekko. Po jej lekturze pozostaje jednak ciężka refleksja na temat życia i picia.
Joseph Campbell, Potęga mitu Niektórzy twierdzą, że to najmądrzejsza książka, jaką w życiu czytali. Składa się ona na zapis rozmów wybitnego antropologa i religioznawcy, Josepha Campbella z dziennikarzem – panowie rozmawiali w dość klimatycznej miejscówce, bo na ranczu samego George’a Lucasa, ojca „Gwiezdnych wojen”. Książka oscyluje wokół wielu nauk, od antropologii, poprzez historię, a nawet biologię, po czysty humanitaryzm. Tematy tu podniesione to między innymi miłość, bohaterstwo czy pragnienie wolności. Stąd wysuwają się tezy o przyczynach braku umiejętności współczesnego człowieka, by żyć w zgodzie ze społeczeństwem, a przede wszystkim – w zgodzie ze samym sobą. Co to ma wspólnego z piciem? Bardzo dużo i niewiele zarazem. Erudycyjna dyskusja na temat współczesnych wartości i archetypów pokazuje, że błahe problemy wyjęte z naszej codzienności wcale nie są wyjątkowe. Są bowiem stare jak ludzkość. To podtrzymuje na duchu.
Augusten Burroughs, Spragniony Nie chce ci się robić odwyku, a czujesz, że powinieneś? To może przeczytasz o jednym z nich? Oto mamy bowiem książkę o alkoholiku. Alkoholik ten na pierwszy rzut oka wydaje się całkiem normalny. Dwadzieścia parę lat, elegancki garnitur, dobra praca w reklamie. Lubi chodzić do baru. Tyle że szybko stamtąd nie wraca. Nasz alkoholik nie potrafi bowiem skończyć na dwunastu drinkach i wrócić jak człowiek do domu. Picie przenika do jego życia, do kariery zawodowej, do wszystkich dziedzin codzienności, niby nie mających z nim nic wspólnego. I jest to doświadczenie bolesne. Trudno ukryć gorzką prawdę, nawet gorzkie poczucie humoru nie pomaga. Niewygodna, trafiająca w punkt i bardzo dobra książka.
Jim Carroll, Przetrwać w Nowym Jorku Fragmenty tej prozy były publikowane w latach siedemdziesiątych na łamach „The Paris Review". I wzbudziły sensację. Rzecz opowiada o nastoletnim koszykarzu, który stacza się i zaczyna żyć na ulicach Nowego Jorku jak hippis. Zapisuje wspomnienia, które złożą się na wstrząsającą opowieść z czasów szkoły w oparach narkotyków, przestępstw, przypadkowego seksu, heroinowego cugu. Bohater wkrótce będzie chciał uciec z tego brudnego świata. Na nowo będzie pragnął czegoś czystego. Mocna rzecz, czyta się łatwo, ale wnioski są trudne. Powieść sfilmowano w 1995 roku. W głównych rolach zobaczyliśmy młodego Leonardo DiCaprio i Marka Wahlberga.