Stworzenie trailera, który film dwugodzinny sprzedaje w ciągu zaledwie dwóch minut, jest formą sztuki samej w sobie. Fani kina kochają oglądać zwiastuny. To one podjudzają ciekawość, kuszą, rozniecają wybujałe oczekiwania i zapewniają kina pełne ludzi. Niestety seans często okazuje się sporym rozczarowaniem, natomiast dwuminutowy trailer zbiorem najlepszych sekwencji (jedynych tak dobrych) z całego filmu. Do trailerów trzeba więc podchodzić ze sporą ostrożnością. Twórcy Hollywood konsekwentnie nas tego uczą.
Sucker Punch
Na „Sucker Punch” oczekiwało wielu zapalonych fantastów. Trailer obiecał im śmiałą, całkiem świeżą epopeję science-fiction, wizualnie ekscytujący nowy świat, wypełniony przepiękną, kuszącą, żeńską obsadą. Szliśmy do kin z rumieńcami na twarzy i pozytywnym nastawieniem. Co otrzymaliśmy? Zupełnie niespójny bełkot, bezsensownie łączący motywy z gier wideo oraz seksistowskie stereotypy. Porażka filmu bolała jeszcze bardziej przez postać reżysera, Zacka Snydera, który wcześniej stworzył brawurowych „300” i „Watchmenów”.
Zła kobieta
Trailer obiecał nam prześmieszną, czarną komedię z dobrym pomysłem (okrutnie zła nauczycielka) i piękną kobietą w roli głównej (Cameron Diaz). Niestety w kinach czekało na nas gorzkie rozczarowanie. Humor nie był tak czarny, jak się tego spodziewaliśmy, a to, co z niego pozostało, został nachalnie zmiękczone. „Zła kobieta” okazała się zbyt powściągliwa i nie udało jej się osiągnąć takie efektu, jakim może pochwalić się obrazoburczy, choć momentami naprawdę ciepły „Ted”.
Terminator: ocalenie
To miał być brawurowy powrót Terminatora do kin. Zwiastuny zapowiadały niezwykle klimatyczną, postapokaliptyczną i hiperrealistyczną rzeczywistość. Obiecującą zapowiedzią była również obecność Christiana Bale’a w obsadzie, wówczas najgorętszego hollywoodzkiego i praktycznie niezawodnego nazwiska. Co zobaczyliśmy na ekranie? Okrutnie niedopracowaną, zabałaganioną historię, na której nie sposób było nie przysnąć. Absurdalne rozwiązania umożliwiające nagromadzenie masy efektów i zero emocji. Miała być trylogia, ale na szczęście skończyło się na zapowiedziach.
Dom na końcu ulicy
Jeden z mniej popularnych i mniej znanych w Polsce tytułów z gorącą Jennifer Lawrence. Prócz pięknej i kształtnej aktorki w białym podkoszulku, zwiastun obiecał dreszczowiec być może schematyczny, ale zbudowany na wzór Hitchcockowskich schematów. Co zostało z tych obietnic? Niewiele. „Dom na końcu ulicy” to thriller dla nastolatków i do tego bezzębnych i niewykształconych, oferujących absurdalne rozwiązania i bezsensowne zwroty akcji.
Gra Endera
Nadzieja na ten film gromadziła się nie tylko w trailerach, ale i historii (rzecz oparta na jednej z fajniejszych książek science-fiction ostatnich lat) i obsadzie (Harrison Ford wrócił do gatunku). Niestety twórcy filmu postanowili wykosić w adaptacji wszystko to, co najlepsze było w jej książkowym pierwowzorze. Film ostatecznie okazał się nudnym i okrutnie płaskim widowiskiem bez polotu. Niegdysiejszy Han Solo nie był w stanie go uratować.
Królewna Śnieżka i Łowca
Na tle innych filmowych baśni „Królewna Śnieżka i Łowca” zapowiadała się obiecująco. Trailer zachęcał nas do obejrzenia filmu za pomocą mrocznej, trochę brutalnej atmosfery, fajnych plenerów i ponurych rozwiązań.
W kinie historia ta okazała się rozczarowująco beznadziejna – wypełniona po brzegi zgranymi motywami, zlepkami przypadkowych motywów i do tego z durnym zakończeniem.
