Przypadek Nataszy Urbańskiej jest chyba jednym z najbardziej przykrych w całym polskim show-biznesie. Oto mamy piękną kobietę o egzotycznych rysach i dobrym głosie. Nataszy nic nie brakuje – ma idealną, wysportowaną sylwetkę, kocie uczy, olśniewający uśmiech, a do tego potrafi śpiewać. Ma też tak zwane „wtyki” i możliwości, udało jej się przebić do świadomości Polaków, a jednak wciąż nie potrafi zdobyć ich sympatii. Wręcz przeciwnie. Wytykana, a wręcz szykanowana, co chwilę zalicza spektakularne porażki, w których tle słychać złowieszczy rechot publiki. Ona jednak jak ćma do lampy, ciągnie konsekwentnie tam, gdzie nikt jej nie chce.
Czemu nikt nie lubi Nataszy Urbańskiej mimo jej bezsprzecznych walorów? Za masową , narodową niechęcią bez wątpienia stoi brak charyzmy. Natasza niestety nie posiada charakteru. Jej jakby ładną kukłą, marionetką, która mimo swojego piękna, nie potrafi na sobie skupić uwagi dłużej niż przez minutę. Jej wypowiedzi są miałkie, jej występy mimo barwnej oprawy, ekspresowo ulatują z pamięci.
Natasza nie potrafi wywoływać emocji, a sama wydaje się być z nich wypruta lub pokazywać jedynie ich szytą na miarę namiastkę. Brak charyzmy objawia się również w śpiewie. Cóż z tego, że Natasza ma głos, skoro nie potrafi z niego skorzystać? Jej piosenki brzmią przeważnie jak wykonania dziewczyn, które zwykle występowały na nudnych akademiach w szkole średniej.
Natasza nie ma też dobrego materiału. Nigdy go nie miała. Covery są najlepszymi piosenkami, które miała okazję śpiewać, natomiast jej nagrania zawsze wypadały tylko źle albo jeszcze gorzej. Miałki pop bez charakteru, z płytkimi, trywialnymi tekstami, zupełnie niczym (poza głupotą) nie wyróżniający się na tle popowej papki. Wokalistka na siłę próbuje przyciągnąć uwagę słuchacza, nie dobrymi kompozycjami, ale tanią prowokacją. Taką było na przykład niesławne „Rolowanie”, które znalazło się na jej krążku pt.„One”.
Głupi teledysk, w którym wokalistka wije się w dziwacznym miejscu bez opętania, głupie słowa, których nie sposób zrozumieć (połączenie angielszczyzny z łamanym polskim) oraz głupi przekaz, który miał trafić do współczesnej młodzieży. Czy 36 latka o dostojnej urodzie powinna w ogóle zajmować się czymś takim? Fałsz da się wyczuć na kilometr.
Najnowsza, niezbyt udana płyta Nataszy to jednak tylko przykra konsekwencja wszystkich jej działań, które obserwujemy już od lat. Wszyscy pamiętają, że wokalistka odwiedziła Stany Zjednoczone, na siłę próbując zrobić tam karierę – wiła się wtedy na tle playbacku prawie jak kobieta guma, albo lepiej - jak rasowa striptizerka - i odsłoniła niemalże wszystkie swoje wdzięki.
Po klęskach w „Tańcu z gwiazdami” czy „Jak oni śpiewają” konsekwentnie obrażała się na dziennikarzy. Na finale Eurowizji wyrwało jej się dość niegrzeczne "Dosyć obcych!" pod adresem Isis Gee, a na gali rozdania Złotych Kaczek pojawiła się z żywym wężem. I to tylko kilka przykładów jej rozpaczliwego zachowania.
Największą kulą u nogi wydaje się jednak jej wieloletni mąż i menadżer, Janusz Józefowicz. Ktoś spyta, czemu akurat „kulą”? Przecież to on postawił sobie za cel wypromowanie Nataszy i konsekwentnie, kolejne sezony próbuje go zrealizować. I właśnie tu jest pies pogrzebany. Józefowicz sam niezbyt lubiany przez Polaków, wydaje się dość apodyktyczny względem swojej „podopiecznej”.
Wszystko to, co robi wokalistka, jest jakby szyte na jego miarę, pod jego dyktando, co oczywiście nie służy zarówno jemu, jak i jej. Jego stawia w roli autorytarnego bufona. Ją kreuje na nieudolną i usłużną. Być może gdyby za karierą Nataszy stał ktoś z lepszymi pomysłami, kto wie, czy nie udałoby się jej przebić. Wszak polski show-biznes wcale nie ma ogromnych wymagań. Tymczasem dla tej piękności są one jak na razie nie do osiągnięcia.
Prawda, jest to bardzo płytka i pusta kobiecina, której umysł jest niestety niskich lotów.
