Lana Del Rey - o co ten cały szum?

Mówią o niej, że to objawienie. Twierdzą też, że to gwiazda, której świat dawno nie widział. Porównują z wielkimi artystkami sprzed lat, na czele z córką Franka Sinatry – Nancy. Faktycznie – oszaleliśmy ostatnio na punkcie retro wokalistek – oryginalnych i trochę „odpałowych”. Zachwyciliśmy się innym rodzajem przekazu niż rytmiczny pop w wydaniu Britney Spears i innych ociekających seksem, buściastych piosenkarek. Zapanowała moda na odmieńców, romantyczne dziewczyny, wcale nie ubrane najmodniej, wcale też nieodsłaniające wdzięków. Stąd też szaleństwo na punkcie Florence, stąd fascynacja Palomą Faith, a nawet Adele. Lana Del Rey wpisała się w tę nowo-starą stylistykę. Dziewczyna ta kreuje się na nową famme fatale – budzi skojarzenia z gwiazdami typu Brigitte Bardot czy Marilyn Monroe (tyle ze w odchudzonym wydaniu). Nie boi się kiczu – nie boi się również skandalu. A już na samym początku swej kariery była bohaterką jednego.
Lana bowiem ma małe skłonności do kłamstwa. Gdy za sprawą jej teledysku, który pojawił się na youtube jeszcze przed wydaniem solowej płyty – zaczęto o niej mówić głośno, Lana utrzymywała, że jest dziewczynką niemalże znikąd. Twierdziła, że dzieciństwo spędziła w biedzie, żyła w przyczepie kempingowej i nie stać jej było nawet na płatki. Kłamstwo szybko wyszło na jaw. Prawda bowiem jest taka, że Del Rey to córka bogatego pośrednika w handlu nieruchomościami oraz magnata internetowych domen. Publiczne wypowiedzi artystki co po chwilę dawały do zrozumienia, że gubi się ona w pewnych faktach, a raczej niewinnych kłamstewkach. Wkrótce potem, gdy Lana wydała debiutancką płytę, okazało się też, że krążek ten wcale debiutem nie jest.
Artystka miała już na koncie całkiem profesjonalny album wydany pod prawdziwym nazwiskiem – Lizzy Grant - ale zadbała o to, by całkowicie zniknął on z Internetu. Zniknęły również jej zdjęcia. Takie, na których była jeszcze posiadaczką wąziutkich ust. Dzisiaj są one całkiem inne – pełne i zalotne. Lana utrzymuje jednak, że są też prawdziwe. Cóż jednak z tego, że Lana kłamie, póki robi dobrą muzykę? Być może i nad nią pracuje cały sztab specjalistów od wizerunku, ale czemu by nie? Nie da się przecież odmówić jej talentu. Rozumu i sprytu również. Nic dziwnego, że jest inteligentna. Mało kto wie, że ta młoda artystka skończyła studia w dziedzinie metafizyki, z wykształcenia jest więc filozofką. Patrząc na historię jej kariery, można by pomyśleć, że zadziera nosa. W końcu jest bogata, pnie się do góry mimo młodego wieku, towarzyszy jej ciągły szum, a nawet zrobiła sobie usta. Tymczasem jej wypowiedzi są wyważone i raczej skromne. Artystka utrzymuje również bardzo dobry kontakt z fanami – odpisuje na maile, chętnie rozmawia, nie ucieka, ani nie patrzy z góry. Płyta Lany Del Rey „Born to Die” jest wypełniona po brzegi dobrymi melodiami. Ci, co oczekiwali od niej zaledwie łzawych ballad, grubo się pomylili. Lana Del Rey jest bowiem muzycznie bardzo drapieżna, ezoteryczna, a jednocześnie namacalna i krwista.
Słuchając jej muzyki, naprawdę czujemy, jakbyśmy przenieśli się wehikułem czasu gdzieś zupełnie wstecz, gdy gwiazdy były prawdziwymi gwiazdami – rozpalały publikę niczym autentyczne boginie i nie kojarzyły się jedynie z odsłoniętym dekoltem. To klasowa płyta na bardzo wysokim poziomie. Ciekawe, jakie będą kolejne.