7 intrygujących wizualnie filmów, które trafiły do kin w ostatnich latach

Gdy ktoś mówi, że film jest “świetny wizualnie”, moglibyśmy przypuszczać, że będzie to pusta błyskotka – piękne opakowanie, jednak zero treści. Współczesne kino coraz częściej dostarcza jednak nam dzieł kompletnych – nie tylko pięknie wizualnych, ale po prostu dobrych, wartych uwagi, a niejednokrotnie zasługujących na uznanie, zachwyty krytyków i Oscary. U zdolnego reżysera wizualność zwykle idzie w parze z frapującymi treściami, a całość kończy się z naszej strony oczarowaniem. Oto kilka zachwycających tytułów ostatnich lat.
Her “Her” to film o wyjątkowo pomysłowej fabule I koncepcji. Ukazanie świata w niedalekiej przyszłości, gdzie technologia łączy się ze stylem retro bardzo przypomina niepokojącą i fascynującą jednocześnie stylistykę znaną z książek Philipa Dicka. Dick pewnie byłby oczarowany również wizualną oprawą filmu. Prócz niebanalnych, retrofuturystycznych rozwiązań, ważną rolę odgrywa tu kolor – w filmach science-fiction zwykle da się zauważyć przewagę niebieskiego i innych chłodnych barw. Ale nie tutaj – to ciepła czerwień gra w „Her” pierwsze skrzypce. Jak przystało zresztą na film o miłości.
Życie Adeli Oryginalny tytuł tego francuskiego filmu brzmi „Blue Is the Warmest Color”, co już samo w sobie zapowiada grę z kolorem. W istocie niebieski to kolor chłodny, tymczasem w filmie jawi się nam jako symbol miłości, namiętności, pożądania i szczęścia. Niebieską czuprynę nosi bowiem główna bohaterka, homoseksualna indywidualistka, która w świat namiętności i głębokiego uczucia wprowadza inną, dla odmiany dość niewinną i zwyczajną dziewczynę. Wizualność filmu opiera się nie tylko na włosach bohaterki, ale również zmianach w kolorystyce zachodzących w trakcie seansu – od jasnych, żywych, wesołych barw na początku, po ciemniejsze, bardziej stonowane na końcu. Gdy miłość już odchodzi. 
Grawitacja Jest kilka rzeczy, które można zarzucić „Grawitacji”. Banał scenariusza, parę klisz, przeciągający się finał, denerwujące zakończenie, łkanie Sandry Bullock. A jednak to tytuł, który naprawdę warto było zobaczyć w kinie. Głównie ze względu na jego wizualność i niesamowitość kosmicznej przygody. Nikt jeszcze w historii filmu nie miał okazji tak bardzo przybliżyć widzom nieograniczonych przestrzeni kosmicznych. Kosmos za to nigdy nie był jeszcze tak namacalny i wiarygodny.
Grand Budapest Hotel Wes Anderson to genialny kolorysta, artysta, który o wizualną oprawę filmów dba wyjątkowo pieczołowicie. „Grand Budapest Hotel” to w tej dziedzinie najwybitniejsze dzieło, które zrealizował. Nie tylko o kolor tu chodzi, starannie zresztą dobrany i pięknie uwypuklony. Ale o całą geometrię filmu, kostiumy, dekoracje i pomieszczenia, aż wreszcie całokształt zachwycający detalem, drobiazgowy, stymulujący do zabawy i radosnego odbioru. Film prócz pobudzania zmysłu wzroku bawi i angażuje. I w tym tkwi jego największa siła.
Tylko Bóg wybacza Nie wszyscy będą zachwyceni po obejrzeniu najnowszego dokonania Nicolasa Windinga Refna, twórcy osobnego, kinowego indywidualisty, artysty pełną gębą. „Tylko Bóg przebacza” to film ciężki w odbiorze, trudny i wymagający cierpliwości. Jednocześnie to film wyjątkowo piękny wizualnie, gdzie każda scena stanowi popis genialnej gry świateł, cieni i kolorów. To nie pierwszy taki „wybryk” Refna. Jak bardzo jest wrażliwy na punkcie wizualnej oprawy swoich filmów, udowodnił już wcześniej – w łatwiejszym, niemal już kultowym „Drive”. Z niecierpliwością czekamy na jego kolejne dzieło.
Ida
„Ida” znalazła się na tej liście nie tylko dlatego, ze jest polskim, oscarowym filmem. Ale również dlatego, że na to zasługuje, nawet w zestawieniu ze światową, filmową czołówką. Mimo czarno-białych, stonowanych barw, które nie stymulują tak wyraźnie i nachalnie jak neonowe kolory, film Pawlikowskiego cieszy oko nastrojem i spokojnym pięknem. Nie widzieliście? Najwyższy czas nadrobić!
Wielki Gatsby
Na koniec wyjątkowo kolorowa perełka. Niektórzy twierdzą, że pusta, choć do końca nie może być to prawda.
„Wielki Gatsby” to film nakręcony na podstawie literackiego klasyka - treść siłą rzeczy musi być tu istotna. I jest. I choć nie każdemu spodoba się wyjątkowo rozbuchana kolorystyka, nieokiełznana aranżacja wnętrz i bombastyczność kostiumów – nie zanudzi się na tym filmie. Jest o czym myśleć i jest na co patrzeć.