Horror to gatunek filmowy, na który narzeka się chyba najwięcej. Nie przez przypadek zresztą, to bowiem gatunek dość niewygodny dla filmowców. Łatwo w jego obrębie przekroczyć granice nachalności, kiczu czy nieprawdopodobieństwa. Straszenie ludzi to nie taka prosta sztuka. Niewielu to potrafi. Mimo to w ostatnich miesiącach zadebiutowało kilka interesujących i naprawdę przerażających horrorów. Nie było o nich głośno, tak jak szumnie mówi się o filmach z superbohaterami w roli głównej. Być może wielu spragnionym skrajnych emocji widzom umknęły w filmowej masie te tytuły, warto więc je przypomnieć.
Evil Dead
To propozycja wyłącznie dla tych, którzy nie stronią od obrzydliwości – przynajmniej na ekranie. Twórca siarczystego remake’u słynnego filmu Sama Raimiego z 1981 roku – Fede Alvarez –postawił wszystko na jedną kartę i zrealizował naprawdę krwawe i mocne widowisko, jakiego nieczęsto mamy okazję uświadczyć w kinach. Być może jego wypełniona po brzegi wymiocinami zła produkcja nie jest szczególnie lotna, a już na pewno nie tak brawurowa i swoiście zaczepna jak oryginał, ale warto po nią sięgnąć w ramach poszukiwań horrorów na wieczór. W czasie seansu lepiej powstrzymać się od jedzenia.
Obecność
„Obecność” w reżyserii Jamesa Wana, czyli filmowca, który parę lat temu zawojował świat swoją „Piłą”, to naprawdę rzetelnie zrealizowany horror. W jego historii nie ma nic odkrywczego, to czysty hołd oddany klasyce. Jest nawiedzony dom, złośliwe i niebezpieczne duchy, są przerażeni mieszkańcy i pogromcy demonów. Rzecz przeraża bardziej, gdy uświadomimy sobie, że historię oparto na fatach. Jasne, że ją podrasowano, mimo to niepokój zostaje. W rolach głównych wystąpili: Patrick Wilson i Vera Farmiga. Sukces filmu sprawił, że już wkrótce zobaczymy jego remake.
Bizancjum
Co prawda „Bizancjum” nie jest czystym gatunkowo horrorem – to mieszanka gatunków, gdzie elementy dramatu, thrillera, horroru a nawet fantasy oscylują mniej więcej na równi. Jednocześnie to świetny powrót do klasycznych historii o wampirach, wypaczonych ostatnio przez produkcje typu „Zmierzch” czy inne romanse paranormalne. Nic w tym dziwnego, wszak za kamerą filmu stanął Neil Jordan, twórca filmowy, który swego czasu zasłynął głośnym „Wywiadem z wampirem”. Jego „Bizancjum” prócz krwistej fabuły, inteligentnie poprowadzonej historii, brutalnych i ociekających posoką obrazków, ma jeszcze jeden konkretny atut – piękną kobietę w roli głównej. Gemma Arterton w roli wampirzycy spełnia się świetnie, szczególnie z tą wypchana do przodu piersią.
Berberian Sound Studio
Istnieje prawdopodobieństwo, że fanom mainstreamowego kina „Berberian Sound Studio” nie specjalnie przypadnie do gustu. Większość koneserów zapiszczy jednak z radości. Geniusz tego filmu nie mierzony jest w oczywistych składnikach horroru: przelanej krwi, duchach pojawiających się w odbiciu lustra czy mocnych muzycznych tąpnięć. Fabuła opowiada o inżynierze dźwięku, który w latach 70. dostaje pracę przy postprodukcji B-klasowego horroru o czarownicach, już wkrótce mającego się stać przyczyną osaczenia i zagubienia głównego bohatera. Film proponuje widzowi inteligentną grę – ten, kto da się wciągnąć, będzie zachwycony.
Następny jesteś ty
Fabuła brzmi tu typowo: „Gang zamaskowanych, uzbrojonych w kusze i siekiery morderców napada na letnią posiadłość Davisonów terroryzując jej mieszkańców.” Założenie twórców jest trochę niebezpieczne – postanowili bowiem połączyć konwencję horroru z czarną komedią i dramatem.
To często skutkuje zagubieniem widza, który gdy nie wie, jak ma zareagować, reaguje śmiechem. Cała masa klisz, dawno wyświechtanych chwytów nie zaskakuje niczym nowym, a jednak seans potrafi dostarczyć wiele radochy każdemu fanowi tego typu kina.
